غزلداستانهای سال بد مجموعه‌ی چند داستان‌کوتاه و چند غزلداستان است که گرچه همه‌ی آن‌ها با طبع من سازگار نبود، اما بعضی از آن‌ها به قدری زیبا بود که نتوانستم از معرفی این کتاب چشم پوشی کنم. نادر ابراهیمی در این کتاب هم آرمانی نوشتن و فلسفی نوشتن را به‌هم آمیخته و مدالی دیگر به کلکسیون افتخاراتش اضافه کرده است. حدس می‌زنم غزلداستان ابداع ابراهیمی باشد و این برای چندمین بار است که از نوآوری‌های او لذت می‌برم.
رونوشت بدون اصل، مجموع هفت قصه‌ی زیبا و خواندنی از نادر ابراهیمی است که ابتکار و فلسفی وآرمانی نوشتن مهم‌ترین وجه مشترک این داستان‌ها است. موضوعاتی از قبیل ظلم ستیزی، نگاه صحیح به مرگ و نگاه صحیح به زندگی در این قصه‌ها مشهوداست. نادر ابراهیمی در این کتاب بسیار شبیه نویسندگان غربی قلم زده که به گمانم برای علاقمندان به این سبک نوشتن بسیار جذاب باشد. داستان تصویری « قصه‌ی نقاشی که عاشق شد و معشوق» از برجستگی‌های این کتاب است که نشانه‌ی خلاقیت سرشار این بزرگ مرد است.
خانواده محل آرامش است، جایی که با همه‌ی شیرینی‌ها و سختی‌هایش، احساس امنیتی در انسان به‌وجود می‌آورد که به پشتوانه‌ی آن زندگی می‌کنیم، حرکت می‌کنیم، در سختی‌ها صبر می‌کنیم و در خوشی‌ها لذت می‌بریم. این عبارات شعار نیست، واقعیتی است که باید در نبود خانواده فهمید، باید در مواجهه با خشم وحشی جامعه زمانی که پشتیبانی ندارید فهمید. امروزه این محفل زیبا دستخوش لجبازی‌های کودکانه و بهانه‌های بیهوده و توقعات کاذب شده است. خانواده کتابی است که از زیبایی‌ها می‌گوید، از چگونه زندگی کردن، از درست نگاه کردن به زندگی. کتابی است که به شما می‌گوید با همسر خودچگونه برخورد کنید، ودر حاشیه (مهم تر از متن) می گوید(برخلاف ژست های روشنفکرانه) زود ازدواج کنید!!!