غزلداستانهای سال بد مجموعه‌ی چند داستان‌کوتاه و چند غزلداستان است که گرچه همه‌ی آن‌ها با طبع من سازگار نبود، اما بعضی از آن‌ها به قدری زیبا بود که نتوانستم از معرفی این کتاب چشم پوشی کنم. نادر ابراهیمی در این کتاب هم آرمانی نوشتن و فلسفی نوشتن را به‌هم آمیخته و مدالی دیگر به کلکسیون افتخاراتش اضافه کرده است. حدس می‌زنم غزلداستان ابداع ابراهیمی باشد و این برای چندمین بار است که از نوآوری‌های او لذت می‌برم.
رونوشت بدون اصل، مجموع هفت قصه‌ی زیبا و خواندنی از نادر ابراهیمی است که ابتکار و فلسفی وآرمانی نوشتن مهم‌ترین وجه مشترک این داستان‌ها است. موضوعاتی از قبیل ظلم ستیزی، نگاه صحیح به مرگ و نگاه صحیح به زندگی در این قصه‌ها مشهوداست. نادر ابراهیمی در این کتاب بسیار شبیه نویسندگان غربی قلم زده که به گمانم برای علاقمندان به این سبک نوشتن بسیار جذاب باشد. داستان تصویری « قصه‌ی نقاشی که عاشق شد و معشوق» از برجستگی‌های این کتاب است که نشانه‌ی خلاقیت سرشار این بزرگ مرد است.
شاید کمتر کسی باشد که نام تولستوی به گوشش نخورده باشد اما تولستوی را بیشتر با جنگ و صلح او می‌شناسند و انا‌کارنینایش. بیست‌و‌سه قصه تولستوی، قصه‌های کوتاهی است که بیش از هر چیز اخلاق و انسانیت را به معرض نمایش گذاشته است، شاید باید تولستوی را بابت این زیبا‌بینی و نه آرمانگرایی‌اش تحسین کرد زیرا در جهانی که خشونت و جنایت عادی شده است، این کتاب او دعوت به بازگشتن به اصول اولیه‌ی بشری است.