کنت مونت کریستو

کنت‌مونت‌کریستو حکایت فردی است که از زندان فرار کرده و با یافتن گنجی اقدام ‌به انتقام از مسببّین اسارت خود می‌کند. آن چه قلم دوما را از سایر کتب متمایز می‌کند. داستان‌پردازی منحصر‌به‌فرد اوست. در این رمان با کلمات ادبی ثقیل و یا توصیفات رؤیایی مواجه نمی‌شوید، بلکه با موقعیت‌ها و اشخاصی روبه‌رو هستید که چنان هنرمندانه به‌هم پیچیده شده‌اند که با وجود ساده بودن داستان نمی‌توان حدس زد که چه رخ خواهد داد و هر لحظه باید منتظر اتفاقی بود که تعجّب شما را برانگیزد. قطعاً این داستان‌پردازی قدرتمند قابل تحسین است و جای آن دارد که نویسندگان ما نیز به جای توصیفات غیر ضروری و لفاظّی‌های خسته‌کننده به قدرت تخیّل خود تکیه کنند.

نامیرا

دورویی، نفاق، دورنگی، فتنه‌ای از جنس تردید، نمی‌دانم چگونه می‌توانم عظمت نامیرا را بیان کنم؟ آیا این کلمات می‌تواند کیفیت جنس ناشناس بشر را در وانفسای تصمیمی دشوار برساند؟ این بار قلم صادق کرمیار چهره‌ی دیگری از پلیدی کوفیان را به نمایش قرار داده است، چهره‌ای که شاید گزاف نباشد بگوییم که امروز هم در جامعه‌ی ما فراوان است !!!

شاید کلام شیوای کرمیار بار دیگر زخممان را تازه کند و برای درد بی‌تعهّدی مرهمی بیابیم ! البته اگر این حس هم مانند  سایر احساسات دستخوش مسکّن سراسر عارضه زمان نشود.

 

خانواده ی من و بقیه حیوانات

صحبت کردن در مورد شاهکار جری دارل قدری سخت است. نمی‌دانم از زیبایی جزیره کورفو با آن ساحل رویایی و دریای بی‌نظیر و درخت‌های سرو و زیتون و مزارع درخشان و مردم سراسر شورش صحبت کنم یا از حیواناتی که جری به قدری زیبا آن‌ها را تصویر کرده است که گویی وجودشان را در اطرافم حس می‌کنم، نگاه جرالد به دنیایش، نگاهی میکروسکوپی است که تمامی ریزه‌کاری‌های خلقت به شیوایی در کلامش آشکار است، چنان که گویی عکاسی دوربین به دست، آماده است تا هر ظرافت طبیعت  را با لنز دوربینش شکار کند و باید گفت که انصافاً قلم جری چیزی از لنز دوربین کم ندارد و به‌همان اندازه در نمایش جزئیات موفق است. باید گفت طنزپردازی‌های لطیف دارل در مورد اشخاص و اعضای خانواده‌اش به زیبایی این اثر افزوده است. به نظر می‌آید جری ترکیب شکوهمندی از عادات و رفتار های زشت و زیبا و تلخ و شیرین خانواده‌اش و توصیفی بی بدیل از حیواناتش و همچنین کنش‌ها و واکنش‌های این دو بخش زندگی‌اش را خلق کرده است.