می‌گویند چند شب را باید در دل رمضان قدر دانست ولی به نظر من تمام رمضان را باید قدر دانست. تمام لحظات شیرین بر سر سفره سحر و افطار را باید قدر دانست. تمام ثانیه‌هایی که که آوای قرآن و دعا، گوش‌هایمان را می‌نوازد و تمام ساعاتی که اعضا و جوارح را از آفات مصون می‌داریم باید قدر دانست. اما جوهر همه‌ی این‌ها رو کردن به خداست. نزدیکی به خداست که بیش از هر چیزی باید قدر دانست. این ماه، ماه روکردن به خداست. ماه آن است که خدا را قدر بدانیم و از تمام نفس‌هایی که بی‌یاد خدا قدر ندانسته‌ایم توبه کنیم. پنچ گفتار در باب توبه و استغفار تنها تذکری است برای بیداری و استفاده از فرصتی گران‌بها که شاید دیگر تکرار نشود.
